Savaş sonrası Amerika'da yeni bir sanat tarzının ve yeni bir yaşam tarzının hikayesi günah çıkarmacılık. Yüzyıl ortası günah çıkarma şairlerinin günümüzün realite TV yıldızlarıyla ortak noktası nedir? Hayatlarını açık bir kitap haline getirmek için açıklanamaz bir dürtüyü ve aynı zamanda bu kitabın asla bitirilemeyeceği hissini paylaşıyorlar. Christopher Grobe, savaş sonrası Amerika'da bu gibi sanatçıların dünyada yeni bir varoluş biçimi oluşturduğunu savunuyor. Kimlik, kamusal sahnede icra edilmek üzere her zaman devam eden, asla tamamlanmayan bir tür çalışma haline geldi. İtiraf Sanatı, bu kültürel değişimin ve Amerikan sanat günah çıkarmacılığında yarattığı hareketin tarihini anlatıyor. Gerçekçilik veya romantizm gibi, günah çıkarma da tek bir sanat formunda başladı, ancak kısa sürede hepsine yayıldı: 1950'lerde ve 60'larda şiir ve komedi, 70'lerde performans sanatı, 80'lerde tiyatro, 90'larda televizyon ve 2000'lerde çevrimiçi video ve sosyal medya. Günah çıkarmacılığın gittiği her yerde, kapalı kitap sanatı olan otobiyografiye karşı duruyordu. Bu sanatçılar sadece yayınlamak yerine, hayatlarının metninin etrafında ve ona karşı performans sergilediler. Kültür tarihi, edebiyat eleştirisi ve performans teorisinin bir karışımı olan İtiraf Sanatı, ikonik sanat eserlerini araştırıyor ve birbirinden çok uzak görünen ancak birbirlerinden doğrudan etkilenen sanatçılar arasında şaşırtıcı bağlantılar kuruyor. Sıradan kendine ihanet ve ifşa deneyimlerinin yanı sıra olağanüstü sanatı da inceleyen Christopher Grobe, günah çıkarma performansı geleneğinin şairleri komedyenlerle, performans sanatçılarını sosyal medya kullanıcılarıyla, realite TV yıldızlarını oyuncularla ve hepsini bizimle birleştirdiğini savunuyor. Bu kitabın en sanatsız eylemlerimizde gösterdiği sanat var.