Radyant Altyapılar'da Rahul Mukherjee, Hindistan'daki nükleer santrallerin ve cep telefonu antenlerinin medyada nasıl yer aldığını, parlak altyapılar olarak adlandırdığı şeyin, kamuoyunu etkilemek için medyayı kullanan çevresel halklar, aktivistler, bilim adamları ve politika yapıcılardan oluşan gruplar yarattığını araştırıyor. Belgesellerde, yaşam tarzı televizyon şovlarında, gazetelerde ve Bollywood filmlerinde ve radyasyon algılama teknolojileri de dahil olmak üzere diğer medya biçimleri aracılığıyla bu halklar, modernite, kablosuz sinyaller ve nükleer enerji arasındaki ilişkiler hakkında tartışmalı görüşler dile getiriyorlar. Baz istasyonlarına yakın yaşayan kanser hastalarının tanıklıklarından, radyasyon sızıntıları ve sağlık riskleri hakkında bilgi tutmak için çalışan enerji santrali operatörlerine kadar, medyadaki tartışmalar, ışıltılı altyapıların aynı anda Hindistan'ın gelişimi hakkında iyimserliğin habercisi ve potansiyel olarak kanserojen radyasyon yayıcıları olduğunu gösteriyor.